محمد اشرف غنی رییس جمهوری، در یک هفته‌ی بسیار مهم از صحنه‌ی سیاست در کشور غایب است. غنی روز هفتم اسد برای درمان پایش؛ که ماه گذشته در بزرگداشت از روز ملی المپیک آسیب دیده بود، به آلمان رفت و سفر او با انتشار خبر مرگ ملا محمد عمر رهبر طالبان همزمان شد. در نبود رییس‌جمهورغنی،  ظاهرا هیچ کسی سرپرستی حکومت را عهده دار نیست و از نشانی ارگ، کشور در بی سرپرستی و ملت در بی رهبری به سر می‌برد. به اساس قانون اساسی، در نبود رییس‌جمهوری معاون اول به سرپرستی دولت مسوول است؛ که عبدالرشید دوستم؛ معاون اول ریاست جمهوری، جنگ های علیه طالبان در شمال را رهبری می کند. در صورت نبود معاون اول هم باید معاون دوم سرپرستی حکومت را عهده دار شود؛ که با این حال هم، صدور فرمان رییس جمهوری برای جای‌گزین خودش تا بازگشت، و مشخص نمودن وظایف و صلاحیت های سرپرست التزامی‌ست.با این بینش که نا امنی، بزرگ‌ترین چالش و سبب اصلی تمام ناهنجاری های حاضر در افغانستان است، گفت و گوهای صلح با طالبان جدا از این که روند رسمی اش با میان‌جی گری پاکستان آغاز شد، با مرگ ملاعمر، جانشینی ملامنصور به جایش و شکاف های تازه در طرف اصلی صلح افغانستان، ابهامات و پرسش ها را در این مورد بیش‌تر ساخته و به باور آگاهان، دست آوردهایی را هم که حکومت از این شکاف ها باید می داشت، ناشی از کارنبردن از این فرصت ها، نداشته است.

واکاوی این بحث با موسی فریور استاد دانشگاه کابل و بشیراحمد تینج عضو مجلس نمایندگان.