در پی حملات اخیر در پایتخت؛ شاه‌شهید، اکادمی پولیس، قصبه و فرودگاه بین المللی کابل، تعداد تلفات که بیش‌ترشان غیر نظامیان بودند، به ۵۰ نفر و زخمیان این روی‌دادها به ۵۰۰ نفر رسیدند و خسارات دارایی و اقتصادی زیادی نیز در پی داشتند، رهبران دولت وحدت ملی واکنش های جدی و بی پیشینه‌یی وا نمودند و برای نخستین بار، پاکستان را نشانه‌ی گلوله‌های تند و آتشینی از زبان شان کردند. محمد اشرف غنی رییس جمهوری و عبدالله عبدالله رییس اجرایی، هردو پاکستان را پناهگاه هراس‌افگنان و زمین کارخانه‌های بمب‌سازی شمردند، این کشور را متهم به طرح ریزی حملات پسین کردند و نسبت به راست رویی پاکستان در خصوص مبارزه با تروریزم نیز بی‌باوری برجسته نشان دادند.

در همین حال، ریاست امنیت ملی نیز، ادعاهایی مبنی بر دست داشتن برخی حلقات نظامی پاکستان در ترورهای اخیر و داشتن مدرک در پیوند به آن کرد، که به همین مناسبت دولت افغانستان هیاتی را به ریاست صلاح الدین ربانی؛ وزیر خارجه‌ی کشور به هدف گفت و گوی جدی در باب دست برداری پاکستان از فرستادن پیام های جنگ و صداقتش در باب مبارزه با دهشت افگنی به این کشور فرستاد، که هیات مذکور پس از شش ساعت گفت و گو با نخست وزیر، مشاور امنیت ملی و امور خارجی آن و چند مقام سیاسی و نظامی این کشور، دوباره به کابل برگشت.

از سوی دیگر، ناشی از بالا رفتن بدبینی ها نسبت به پاکستان در بین مردم و نهادهای مدنی، پی‌کارهایی زیر چتر تحریم کالاهای پاکستانی که بیش‌ترین واردات و نیازمندی های افغانستان از این کشور است، در کابل و ولایات به راه انداخته شد که تحریم وارد کردن داروهای پاکستانی که ۵۰ درصد نیازمندی ما را فراهم می کند، از سوی اتحادیه‌ی واردات دارو و اتاق تجارت و صنایع افغانستان نمونه‌ی آن است.

واکاوی این بحث از زریر پارسی منش با غلام فاروق مجروح؛ نماینده مردم در مجلس،
لیاقت علی امینی؛ آگاه سیاسی وعبدالصمد مشتاق؛ استاد دانشگاه.