افغانستان و پاکستان دو کشور هم‌سایه، هم‌فرهنگ و هم‌دینی که به باور بیش‌تر آگاهان و گفته‌های اخیر رهبران حکومت وحدت ملی، این کشور از بدو پیدایشش با افغانستان راست‌رو نبوده و سال‌هاست در جنگ اعلام ناشده‌یی با افغانستان قرار دارد. به‌دنبال بی‌برایندی تلاش‌های پی‌هم حکومت پیشین، حکومت تازه‌ی وحدت ملی با روی‌کار آمدنش فرگرد تازه‌یی در روابط خارجی‌اش با پاکستان باز کرد و رفت‌آمدها، پیمان‌ها و نمایش چراغ‌های ظاهرا سبز بین‌شان را ملت‌های هردو کشور گواه بودند و نسبت به بهبود روابط‌شان با بی‌پیشینه‌گی و به‌زودی نیز، خوش‌بینی‌ها و امیدواری‌ها در میان شان کاشته شد.

گذشته از این‌که پس‌از گشایش فصل تازه‌ی روابط این‌دو کشور نیز پیوند شان در کوتاه‌مدت در نوسان بوده، با مرور ماه‌ها و به‌ویژه در چند هفته‌ی پسین اما، رابطه‌ی کابل‌و اسلام‌آباد در حد ۱۸۰ درجه رو کرده و تیره‌گی در پیوندشان بالا گرفته است.

از ایست روند گفت‌وگوهای صلح افغانستان با مخالفان مسلح به هم‌کاری پاکستان پس‌از مرگ ملا عمر، تشکیل شوراها و همایش‌های هراس‌افگنان در خاک پاکستان و حملات خون‌بار و کم‌پیشینه‌ی اخیر و ادامه‌ی جنگ با روی‌کرد تازه در افغانستان؛ هم‌زمان با بالاگرفتن میزان نفرت مردم کشور با در برابر پاکستان، رهبران دولت نیز، موضع‌شان را در برابر این‌کشور تغییر دادند و با الفاظ تند و آتشین پاکستان را متهم به عدم راست‌رویی و ادامه‌ی دهشت‌گستری در افغانستان کردند.

این در حالی‌ست که، به‌تازه‌گی به بهانه‌ی درگیری میان مرزبانان دو کشور در مسیر دیورند، وزرای خارجه‌ی هردو کشور، سفرای‌شان را برای هش‌دار دهی و بازپرسی فراخواندند و نگرانی‌های بیش‌تر نشان دادند.

با این‌همه، جان کری وزیر خارجه‌ی امریکا در تماس تیلفونی با نخست‌وزیر پاکستان، تاکید بر حسن هم‌کاری میان دو کشور کرده و خواستار از سرگیری گفت‌وگوهای صلح به کمک پاکستان شده‌است.

واکاوی این بحث از زریر پارسی منش با اقبال کوهستانی نماینده ی مردم در مجلس،
جاوید کوهستانی آگاه سیاسی-نظامی و دکتور اقبال حسینی استاد دانشگاه و آگاه بین الملل.