تکساری در این روزها صدا های به نفع صلح و آتش بس بلند می شود و رئیس جمهور در تلاش است تا آتش بس را در روز های عید به کشور باز گرداند و چند ماه را در بر گیرد. این صدا ها با حمله های خونین طالبان همراه بوده است. یکی از این فاجعه […]

تکساری

در این روزها صدا های به نفع صلح و آتش بس بلند می شود و رئیس جمهور در تلاش است تا آتش بس را در روز های عید به کشور باز گرداند و چند ماه را در بر گیرد. این صدا ها با حمله های خونین طالبان همراه بوده است. یکی از این فاجعه انسانی تراژیدی غزنی، قتل و تخریب سرمایه های ملی و خصوصی در این ولایت است. در هفته های اخیر ما شاهد قتل های بی رویه در تخار، بادغیس، فاریاب و  قتل و مجروح شدن صدها دانش آموز در غرب کابل می باشیم که با صدای صلح خواهی دولت همخوانی ندارد.

در بسیاری از ولایات افغانستان جنگ جریان دارد و به همین گونه گفتگوی های غیر رسمی میان مقام های امریکایی و گروه طالبان در قطر انجام شده است و هدف از این گفتگو ها را تلاش برای پایان جنگ می توان حدس زد. درحالی که برنامۀ امریکا در گذشته ها این بوده است که باید نماینده گان طالبان با نماینده گان دولت افغانستان مذاکره کنند و کشور های دیگر نقش تضمین کنندۀ توافقات احتمالی را داشته باشند.

جنگ افغانستان در حال حاضر در مرحله یی قرار دارد که به آن بن بست استراتیژیک گفته می شود. دراین بن بست استراتیژیک دو طرف می تواند به هم دیگر ضربه کاری وارد کنند، ولی هیچ طرفی نمی تواند جانب مقابل را نابود کند.  جانب حکومت نمی تواند طالبان را از روستا ها بیرون سازد. طالبان در شهر ها حمله انتحاری می نمایند، تخریب می نمایند و قادر به تسخیر کامل شهر ها نیستند. اعلام استراتیژی جدید امریکا در سال ۲۰۱۷م به نتیجه نرسید، درحالی که مردم از آن انتظارات بلند داشتند.

چهل سال جنگ و مشکلات دیگر جامعه را به لحاظ اخلاقی و فرهنگی صدمه زده است. افغانستان به صلح و ثبات نیاز دارد. هزار ها خانواده امروز داغدار اند و نمی توانند عید اضحی را آن گونه که لازم است تجلیل نمایند. عید سعید اضحی از ما دلسوزی، همدردی می خواهد تا خانواده های داغ دیده را کمک نماییم و آنچه در سفره داریم با آن ها تقسیم نماییم. عید در حقیقت پاکی تن و روان انسان ها است، همان گونه که ظواهر انسان ها باید آراسته و پیراسته باشد، باید روح و روان انسان ها نیز آماده پذیرش و همدلی با همشهریان خود باشد.

تداوم جنگ در جامعه فساد تولید می کند. جنگ تداوم خشونت و بی مهری است و با اصل و فلسفه عید در تضاد می باشد. ما در شرایطی به تجلیل از عید اضحی می رویم که میلیون ها خانواده مجروح و معتاد می باشد و شهدای زیادی انتظار کمک هموطنان خود را دارند. هر روز به تعداد یتیمان، بیوه زنان و پناهنده گان افزوده می شود. ما به صلح نسبت به هر زمان دیگر نیاز داریم و صلح و استقرار به مثابۀ آب و نان و هوا برای ما تلقی می گردد.

صدای انفجار و ضجۀ خانواده های شهدا، آهنگ ورود عید را از مردم گرفته است. دیگر آن خوشی هایی که در روز های عید وجود داشته است، در چهره های مردم دیده نمی شود. مردم درمانده و پریشان اند و چیزی از آن ساخته نیست، فقط در انتظار اند که چی زمانی صلح تامین می گردد و مردم به صورت آگاهانه از این مراسم  تجلیل نمایند.

به امید روزی که به این همه خشونت ها پایان داده شود و نظام حق و عدالت که در آن صلح و عدالت اجتماعی تامین گردد، در کشور به وجود آید.