پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱ هزارن تن از کارمندان، نظامیان پیشین، فعالان مدنی، هنرمندان کشور به‌کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران و پاکستان، پناهنده شدند. ستیفن دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد، در یک نشست خبری از امضا توافق با حکومت ایران خبر می‎دهد که بر اساس آن برای زنان و دختران […]

پس از تسلط دوباره حکومت سرپرست بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱ هزارن تن از کارمندان، نظامیان پیشین، فعالان مدنی، هنرمندان کشور به‌کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران و پاکستان، پناهنده شدند.

ستیفن دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد، در یک نشست خبری از امضا توافق با حکومت ایران خبر می‎دهد که بر اساس آن برای زنان و دختران افغانستان مقیم ایران شرایط آموزش قابلگی و پرستاری فراهم می‌‌شود: ″فراهم آوری آموزش برای زنان افغانستان مقیم ایران یک گام عمده بهجلو در راستای تقویت فراگیر و توانمندسازی آنعده زنان افغانستان است که مجبور به ترک خانه‌های‌شان از افغانستان شده‌اند″.

به گفته سخنگوی سازمان ملل متحد رهبر این ابتکار را صندوق جمعیت سازمان ملل متحد بر عهده گرفته است: ″رهبری این ابتکار را صندوق جمعیت سازمان ملل متحد بر عهده دارد. این اقدام به همکاری سازمان صحت جهانی،‌ کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان و سازمان بین‌المللی مهاجرت صورت می‌گیرد تا به نیازمندی پناهندگان افغانستان مقیم ایران رسیدگی شود″.

ازسوی‌هم، شماری ازآگاهان سیاسی مهم‌ترین دلیل افزایش پناهندگی شهروندان کشور را تغییر نظام در افغانستان می‌کنند و از کشورهای جهان می‌خواهند که برای مهاجران افغانستان درکشورهای‌شان شرایط بهتری را مهیا سازند.

بر اساس آمار کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، قبل از تسلط دوبارۀ مقام‌های حکومت سرپرست بر افغانستان، سه میلیون و۴۰۰ هزار مهاجر افغانستان در ایران زندگی می‌کردند که از این تعداد نزدیک به دو میلیون مهاجر غیرقانونی بودند. اما این سازمان گفته است که صدها هزار مهاجر افغانستان پس از اگست ۲۰۲۱ میلادی، به‌ایران رفته‌اند. جنگ، بیکاری، رسیدن به زندگی بهتر مواردی است که شهروندان افغانستان را مجبور به ترک کشور کرده‌است.