حملات موشکی امریکا، فرانسه و بریتانیا علیه اهدافی در سوریه

محمدفایق هشام

به دنبال حملۀ کیمیایی دولت سوریه به تاریخ ۷ اپریل در منطقۀ دوما از توابع شهر غوطۀ شرقی، در حدود بیش از ۷۰ تن به شهادت رسیدند و در حدود ۵۰۰ تن دچار خفه‎گی تنفسی شده اند.

سازمان صحی جهانی هم گفت که حدود ۵۰۰ نفر از کسانی که پس از حملۀ ۷ اپریل در دوما به شفاخانه ها انتقال داده شده اند، علایم مصدومیت با سلاح کیمیایی را از خود نشان می دهند.

 این منطقه که تا آن زمان تحت ادارۀ گروه مجاهدین جیش الاسلام بود، از بهر مقاومت سرسختانۀ و تسلیم نشدن این گروه به رژیم اسد و حامیان بین المللی اش، مورد حملۀ کیمیایی قرار گرفت. گروه مزبور که در محاصرۀ کامل نیروهای وابسته به رژیم اسد و متحدان و نیروهای چند ملیتی مزدبگیر آن قرار داشت، با آن هم مقاومت می کرد که آخرین فشار برای تسلیمی آنان، همین حملۀ مرگبار کیمیایی بود. بر اساس توافقی که میان این گروه و روسیه صورت گرفت، تمامی مجاهدین و خانواده های شان و غیرنظامیان گیرمانده در این منطقه با کاروان های دور و درازی از شهر دوما که آخرین سنگر مجاهدین جیش الاسلام بود، بدون تانک و وسایط زرهی و سلاح های سنگین و نیمه سنگین، خارج شدند و رهسپار مناطق زیر ادارۀ گروه مزبور شدند.

حملۀ کیمیایی مزبور، واکنش های جهانی را درپی داشت. ایالات متحده، فرانسه و بریتانیا، انگشت اتهام را بر رژیم اسد نشانه گرفتند و از روی دست گرفتن اقدام نظامی علیه رژیم اسد خبر دادند.

دانالد ترمپ در صفحۀ تویتر خود از حملات قریب الوقوعی علیه رژیم اسد خبر داد، اما یک روز بعد از آن، گفت که هیچ وقت نگفته که چه زمانی حملات انجام خواهد شد. او با رأیزنی بر سر حملۀ نظامی علیه رژیم اسد، مجلسی را با محوریت حمله به این رژیم ترتیب داد و در آن با مقامات نظامی و اعضای شورای امنیت ملی کشورش، به بحث و گفتگو پرداخت که ظاهراً بدون نتیجه پایان یافت.

همزمان با این، روسیه با اقدام نظامی علیه سوریه مخالفت کرد و خواستار برگزاری نشست شورای امنیت برای بررسی مجدد موضوع شد. درحالی که این کشور پیش از این، قطعنامۀ پیشنهادی ایالات متحده برای تحقیق در بارۀ حملۀ دوما را وتو کرده بود.

در همین حال، آنتنیو گوترش، سرمنشی سازمان ملل هم از پیامدهای این حمله هشدار داد و از احتمال این که جهان در آستانۀ برگشتن به جنگ سرد قرار دارد، هشدار داد.

رژیم اسد هم با اقدامات پیشگیرانه، پس از اظهارات ترمپ مبنی بر حملۀ نظامی بر خود، تمامی جنگنده هایش را از تمامی میدان های هوایی به پایگاه هوایی روس ها در شهر لاذقیه انتقال داد تا از شر حملات ایالات متحده در امان بمانند. پس از انتقال جنگنده ها، هیچ جنگنده و هواپیمایی ولو مسافربری هم در آسمان مناطق زیر تصرف رژیم اسد دیده نمی شد.

درحالی که وضعیت چنان جلوه کرده بود که شاید ایالات متحده با حملات وسیع علیه حکومت سوریه مبادرت ورزد، اما در جلسۀ رئیس جمهوری ایالات متحده، بیشتر بر حملات موشکی مقطعی و هدف گیری انبارهای اسلحۀ کیمیایی و میدان های هوایی یی که از آن ها جنگنده های رژیم اسد به پرواز در آمدند و شهر دوما را مورد حملۀ کمیایی قرار دادند، تأکید شد که پابندی بیشتر جیمز متیس در این خصوص بیشتر از دانالد ترمپ و جان بولتون بود. این دو بر حملات وسیع تری پافشاری می کردند. در حالی که وزیر دفاع ایالات متحده، از گسترده تر شدن جنگ در سوریه و پیچیده شدن هرچه بیشتر این جنگ، هشدار می داد.

سحرگاهِ ۱۴ اپریل به وقت دمشق و شام به وقت واشنگتن، ایالات متحده، فرانسه و بریتانیا، اهداف نظامی را در دمشق و برخی از نقاط شهر حمص، در پاسخ به حملۀ کیمیایی رژیم اسد در دومای شهر غوطۀ شرقی، مورد حملۀ موشکی قرار دادند که بر اساس اعلام منابع در دمشق، صدای انفجارهای مهیب در آن صبحگاه شنیده شد.

دقایقی بعد از این حملات، دانالد ترمپ، با ظاهر شدن در جلو دوربین رسانه ها، گفت که به نیروهای نظامی کشورش دستور حمله داده است. ترمپ از هدف حملۀ کشورش و متحدین این کشور علیه رژیم اسد، گفت که ایحاد یک مانع بازدارنده علیه تولید، گسترش و استفاده از تسلیحات کیمیایی است. همچنان جیمز متیس، وزیر دفاع ایالات متحده در پیوند به این حملات گفت: ”همان گونه که جهان می داند، مردم سوریه زیر وحشت و ظلم رژیم اسد قرار دارند. در هفتم ماه اپریل این رژیم با نادیده گرفتن تمامی معیارهای بین المللی از سلاح های کیمیایی کار گرفت. این کار سبب کشته شدن زنان و کودکان بی گناه شد.“

در همین حال ترزا می، نخست وزیر بریتانیا هم گفت: ”شب گذشته نیروهای بریتانیایی، فرانسه و ایالات متحده با هماهنگی یکدیگر هدف هایی را در سوریه آماج قرار دادند. این کار از بهر نابود کردن جنگ افزارهای کیمیایی رژیم اسد انجام شده و هیچ راه عملی دیگری به جز حملۀ نظامی وجود نداشت.“ او همچنان اضافه کرد که ”هدف از حملات، تغییر رژیم اسد نیست.“ امانویل مکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز اعلام داشت که به نیروهای کشورش مبنی بر حمله علیه اهدافی در سوریه، فرمان داده است.

در پاسخ به این حملات، سرگی شویگو، وزیر دفاع روسیه اعلام داشت که ۱۰۳ موشک به شمول موشک های توموهاک علیه اهدافی در سوریه شلیک شده است که از این میان در حدود ۷۱ موشک را رهگیری و نابود ساخته اند.

در همین حال رئیس مجلس دومای روسیه، در واکنش به این حملات گفته است که تمامی حملات و مداخلات ایالات متحده در افغانستان، عراق، لیبیا و اخیراً سوریه غیر قانونی بوده است.

سید علی خامنه‎یی، رهبر مذهبی ایران، این حملات را جنایت بشری دانسته افزود: ”صریحاً اعلام می کنم که رئیس جمهور امریکا، رئیس جمهور فرانسه و نخست وزیر انگلیس جنایت کار استند و جنایت کردند.“

در یک بیانیۀ حماس نیز آمده است که این جنبش حملات امریکا را علیه خاک سوریه محکوم می نماید و هدف ایالات متحده از این اقدام، تحکیم قدرت رژیم صیهونیستی در منطقه و ضعیف ساختن گروه های ضد این رژیم می باشد.

دغدغه و واهمۀ جهانیان در این بود که مبادا جهان تا مرز درگیری و جنگ جهانی دیگری به پیش برود. ظاهراً که این ترس را رسانه های وابسته به غرب تبلیغ می کردند؛ در حد ده ها موشک خلاصه شد و جهان تا این مرز به پیش نرفت. اگر یکی از این موشک ها و یا لاشه یی از آن به پایگاه روس ها یا ادوات نظامی روسیه مستقر در سوریه برخورد می کرد، دیگر دنیا بر می گشت به جنگ جهانی دیگری. آن هم جنگ جهانی سوم. درحالی که از چنین یک جنگی هنگام بحران موشکی کیوبا، جلوگیری شده بود، این بار قرار بود یک جنگ جهانی دیگری در خاک یک کشور اسلامی به راه بیفتد که نتایج مهلک و زیانباری را بر جهان وارد می کرد و نظم نه چندان حاکم بر نظام بین الملل را از هم می پاشید. اما چنین نشد و به شلیک چند موشک از سوی سه کشورِ متحد، بسنده شد و این هم شاید از بابت وجهۀ ایالات متحده بود که در این میان دو کشور دیگر را نیز با خود همراه ساخت. قبل از این نیز، ایالات متحده در واکنش به حملۀ کیمیایی رژیم اسد علیه مردم ملکی و غیرنظامی سوریه، اقدام به شلیک موشک هایی کرد که به برخی از اهداف نظامی اصابت نموده بود.

سوریه درست هفت سال است که در کوره های آتش نفع قدرت های منطقه و جهانی می سوزد. تا حال از این مردم در حدود ۶ صدهزار نفر قربانی گرفته و بیشترین شهرهای این مأمن به مخروبه های بیش مبدل شده و میلیون ها تن از سوری ها به کشورهای همسایه مهاجر شده اند و در وضعیت اسفناک و رقتباری به سر می برند.

آنچه حاصل از این جنگ خانماسوز است، این است که زخم خونینی که بر پیکر ملت بی دفاع سوریه وارد شده است، تا حال هیچ شمشیرداری با جنگاوری و شجاعتش نتوانسته بر زخم های این ملت، مرهمی نهد؛ مگر این که این ملت این کوله بار مجاهدت و مبارزه را علیه محور فتنه و دست های مغرض دیگر خود به دوش کشد که کشیده است و با مدد و نصرت الهی روزی نه تنها قادر به پیروزی علیه محور فتنه و دست های مغرض دیگر گردد؛ بلکه به لشکر ناجی یی مبدل شودکه هم رژیم صهیونیستی را از روی زمین محو و نابود سازد وهم غلامان این رژیم را.