هرچند پیکر صلح با طالبان در چندین سال اخیر از هر راهی که رفته است و هربار که سر بلند کرده است زمین خورده و در کمر رابطه ی کابل و اسلام آباد نیز با هر بار خم و راست شدن مهره یی شکسته است. دولت افغانستان اما، گویا اصلا دست بردار نیست و با تکرار تجربه های ناکام، هنوز در دشت های خشک و خالی کشورهایی مثل پاکستان دنبال اسب طالبان می دود. به تازه گی حکومت گام هایی در راستای صلح با طالبان برداشته و اخیرا رییس جمهور غنی کریم خلیلی را به ریاست شورای عالی صلح گماشت و دستگاه دیپلماسی اش نیز نشستی را به نام روند کابل، هرچند از سوی خیلی ها بی مایه و کم اهمیت خوانده شد دست و پا کرد که از بلندگوی آن، بازهم بالای طالبان صدا زد تا با گشودن دفتر سیاسی شان راه آشتی با حکومت را باز کنند. در همین حال، نشست چهارجانبه ی صلح افغانستان که از به بن بست رسیدنش دیری می گذرد، دوباره در میان گفت و گوهای بین المللی راه باز می کند و گویا، نتیجه ی دیدار اخیر اشرف غنی و نواز شریف با پا در میانی چین نیز از سرگیری همین روند را در پی داشته است. پس با توجه به تحولات اخیر، فرصت ها و چالش های صلح افغانستان با طالبان در چه سطحی اند؟