کبوتر صلح افغانستان که به پرواز در آمدنش در آسمان کشور رویای دیرینه ی مردم است، هنوز زخمی و ناچار در قفسی به سر می برد که کلیدش ناپیداست و هرکس با داعیه ی برداشتن میله یی از این قفس می آید، برعکس میله یی به آن می افزاید. آغوش صلح حکومت همواره به روی دشمنانی باز است که کیستی و چیستی آنان با گذشت هر روز مبهم تر می شود. پس کاروان های جدید با پرچم های صلح افغانستان ره به کجاها خواهند برد؟