حکومت وحدت ملی پس از روی کار آمدنش همواره با رفتن از هر راه ممکن تلاش کرده است، تا صلح و رفاه که در فهرست وعده هایش از اولویت ها بود، در دراز مدت به کشور برگرداند و در کوتاه مدت، نا امنی به این گستردگی را برچیند و جنگ و کشتار از اوج کنونی اش فروکش کند.

این تلاش های سران حکومت کنونی اما، ظاهرا کفش عمل به پا نکرده و حتا، از تغییر جغرافیای جنگ از جنوب به شمال و تغییر رویکرد جنگ طالبان از چریکی به جبهه یی، تا تسلط شان بر ولایت کندز و رعب و وحشت و نا امیدی آفرینی های شان در سراسر کشور، وضعیت بدتر از گذشته پنداشته شده است.

مقامات امریکا و پاکستان در دیدارهای شان مدعی اند، برای برگشت صلح و ثبات به افغانستان و منطقه، واپسین گام های صادقانه شان را خواهند برداشت، که یکی از راه ها هم از سرگیری گفت و گوهای صلح بین افغانستان و مخالفان مسلح بر شمرده شده است.

در همین حال اما، دولت افغانستان دیگر پنجره ی امیدش از سوی پاکستان را بسته و حتا این کشور را متهم به حمایه ی دهشت افگنی در کشور کرده است. از سوی دیگر، پس از اعلام تمدید حضور نظامی امریکا و ناتو در کشور، طالبان بیشتر از گذشته خشمگین شده اند و گفته اند، تا حضور یک سرباز خارجی در افغانستان، نبرد خواهند کرد و حاضر به نشستن روی میز مذاکره نیستند.