ادامه ی جنگ و نا امنی، به دارزا کشیدن کشتار و خون پراگنی و حتا روزافزونی این پدیده ی شوم با مرور ماه های عمر حکومت وحدت ملی تانزدیک به یک سال، ظاهرا آرام آرام مردم را در نهایت خسته گی و نا رضایتی رسانده است و یکی از پیامدهایش هم پایین آمدن میزان رضایت مردم در حد پایین تر از بیست در صد از دولت و، اوج گرفتن آمار پناهجویان و پهنه ی فکر فرار از کشور را می شود پنداشت.

ماه ها می شود سرخط خبرها و سوژه ی داغ میزها در رسانه های کشور، انتحار، انفجار، کشتار، آدم ربایی و فاجعه هایی از این قبیل است. دیدگاه در درون نظام افغانستان و پاسخ ها به پرسش های مردم، هم واره متناقض، تکراری و بی برایند بوده است و سرنوشت صلح و جنگ در کشور اما، هنوز که هنوز است، سرنخی به دست ملت و احتمالا به دولت نیز نداده است.

در تازه ترین مورد، رییس جمهور غنی در واپسین نشست شورای امنیت ملی گفت؛ برای جلوگیری از ادامه ی جنگ به این میزان و بازایستی تلفات غیرنظامیان استراتژی مشخصی تدوین شده است و به بهبود وضعیت امیدواروی داده است.

تلاش های حکومت برای آوردن صلح و برچیدن دامنه ی نا امنی اما، برای مردم نه تنها قناعت بخش نبوده، بل چراغ های سبز اندیشه شان نسبت به دولت وحدت ملی را نیز، خاموش ساخته و نا امیدی را در اذهان شان فربه تر ساخته است.

واکاوی این بحث از زریر پارسی منش با محمد عبده؛ نماینده ی مردم در مجلس نمایندگان، حامد علمی؛ نویسنده و پژوهشگر و سید هاشم هاشمی؛ آگاه سیاسی.