پس از پایان گردهمایی سه روزه علمای دینی و صدور قطع‌نامه از سوی آنان در کابل، واکنش برخی از سیاسیون و آگاهان سیاسی را برانگیخته است.

شماری از آنان به این باور اند که قطع‌نامه نشان می‌دهد که بیش‌تر بر تحکیم قدرت امارت اسلامی متمرکز بوده است، نه خواست‌های مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی.

رحمت‌الله نبیل رییس پیشین امنیت ملی دوره جمهوریت نیز گفته است که این نشست به جای حل مشکل‌های فعلی افغانستان، به مراسم دستاربندی شبیه بوده است.

نصیر احمد فایق سرپرست نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد هم گفته که از قطع‌نامه نشست طالبان مایوس است؛ زیرا این نشست نه به خواست‌های مردم افغانستان پاسخ گفته است و نه به خواست‌های جامعه بین‌المللی.

آقای فایق به این باور است که این جلسه فقط در مورد تحکیم و سلطه حکومت سرپرست و تجدید بیعت به رهبر امارت اسلامی است که همه تصمیم‌ها به نفع طالبان بوده است، نه مردم افغانستان.

اما محمد کریم خرم رییس پیشین دفتر حامد کرزی رییس‌جمهوری پیشین، برخلاف دیدگاه این سیاسیون می‌گوید که در قطع‌نامه علمای دینی نکات خوبی هم وجود دارد که حکومت سرپرست باید به آن توجه کند.

این در حالی‌است که خواست مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی از امارت اسلامی، احترام به حقوق‌بشر، حقوق زنان، حق تحصیل‌وکار برای زنان و دختران، تشکیل حکومت‌فراگیر بوده است.

اما برخی از آگاهان تاکید می‌کنند که در این نشست آن گونه که باید، به آن پرداخته نشده و تا زمانی که امارت اسلامی به خواست‌های مردم و جامعه‌ی جهانی تمکین نکند، حکومت سرپرست هیچ‌گاهی به رسمیت شناخته نخواهد شد.