همنوا

تذکرۀ الکترونیک از مدت ها بدین سو موضوع بعث افراد و مجموعه ها بوده است. اکثر نویسنده گان در نشریه ها و رسانه های اجتماعی از آن یاد کرده و موضوع بحث بعضی از رسانه های تصویری و نوشتاری خارجی نیز بوده است. دولت وحدت ملی ما که با هزاران هزار مشکل خود ساخته و یا واقعی روبرو است، از هزاران خواست و طرح خویش در برابر مردم و جامعۀ جهانی پاسخگو است. بدون شک که اکثر مشکل ها حل نگردیده، بلکه هر روز صد ها مشکل دیگر در برابر دولت وحدت ملی قرار می گیرد.

تذکرۀ الکترونیک یکی از مشکل ها و دردسر های دیگر دولت است. بارها گفته شده و ما نیز شنیده ایم که روند کار و توزیع تذکرۀ الکترونیک آغاز می گردد. عنقریب و به زودی تصاویر و فیلم های آن در تلویزیون دولتی و تلویزیون های خصوصی  به نشر رسیده و ما مردم افغانستان همچنان در انتظار و باز هم انتظار و انتظار!

این انتظار گویا پایان ناشدنی است. تمام مسایل تذکرۀ الکترونیک حل شده  و به هر ایراد و انتقاد پاسخ گفته شده است. موضوع افغانیت و اسلامیت را که برخی ها با نیت خوب و مثبت و برخی ها با فریب و توطئه پیشکش کرده اند… به آن نیز جواب داده شده و دلیلی برای عدم توزیع تذکره های الکترونیکی وجود ندارد.

در ظاهر امر این تذکره که شکل کارت هویت درآمده و می توان آن را در جیب نگه داشت که از خصوصیات مهم و بارز آن است. گذشته بر آن در چِپ مذکور مسایل دین، مذهب، و ولایت و دیگر مسایل نیز درج شده ولی در ظاهر امر مخفی نگه داشته شده است. پس موضوع افغان که در تذکره (جمهوری اسلامی افغانستان ) کاملاً مشهود است. هم کلمۀ افغان و هم کلمۀ اسلام هردو در عنوان اصلی آمده، جای برای حرف های دیگر باقی نیست. پس در حالیکه کارهای اصلی و تخنیکی به پایان رسیده و در ظاهر بودجۀ لازم نیز در دسترس نیست٬ چرا دولت وحدت ملی این کار مهم و اساسی را به یک مشکل بزرگ مبدل ساخته و راهی را برای برون رفت از آن باقی نگذاشته است.