ث – ثامر

سه روز بعد فصل بهار می‎رسد، این فصل زیبایی‎ها و شادابی‎هایی با خود دارد، با بارش‎های بهاری، کوه و دمن سرسبز می‌شوند اما سرسبزی باغ و صحن حویلی و محل زیست مان بسته‎گی به تلاش‎ها و زحمات خودمان دارد. یکی از کارهای مهمی که در بهار باید انجام بدهیم نهال شانی است اما با نهال شاندن کارما تمام نمی شود، آنچه که مهمتر و اساسی تر به نظر می رسد، نگه‎داری و حفاظت آن است. آب و هوا، درختان و گیاهان و به طور کُل طبیعت و محیط زیست سالم، نقش بزرگی در زنده‎گى انسان و حیوان دارد، که با داشتن محیط سالم و آب و هوای تازه، انسان شاد می شود و این شادمانی باعث سالم بودن انسان می گردد که در رشد استعداد ها نیز اثرگذار است.

در بهار، ما باید در پهلوی شاداب ساختن محیط زیست، به شادابی جامعه و زنده‎گی باهمی خویش نیز توجه کنیم و همچنان که باید طبیعت ما سالم و شاداب و سرسبز باشد جامعه ما نیز شاداب و سالم و زیبا باشد و در بهار طبیعت ما باید نهال دوستی و اتحاد در جامعه بکاریم. به تعبیر حافظ شیرازی، درخت دوستی بنشانیم و نهال دشمنی را برکنیم.

”درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد“

همه فصل های سال، خاصیت ها و زیبایی های به خصوصی شان را دارند. اما فصل شادابی و طراوت و بالنده گی و رویش، فصل بهار است. در این فصل باید کار کرد، زحمت کشید، زمین را آماده بذر حبوبات کرد، نهال شاند، تا از سرسبزی و حاصل بدست آمده از آن لذت برد. فصل بهار، فصل تحرک است. گیاهی که در این فصل سبز نشود و نروید و خوابیده باشد دیگر مورد توجه نیست، بجز اینکه از کنار سبزه زارها و باغستان ها جمع شوند و طعمه آتش و تبدیل به خاکستر گردد.

 هر گیاهی گر نشد سر سبز در فصل بهار

صرف گُلخن می‌شود وزصحنه بیجا یک‎طرف

بی‎جا نیست، این قطعه را که در حمل۱۳۸۹ در وصف زیبایی های طبیعت، جلوه های فصل بهار، نسیم عطر بیز که جوان و پیر را به وجد می آورد، سروده بودم، در اینجا بیاورم که گوشۀ از رازهای این موسم را نمایش خواهد داد:

شد بهار و خنده زن شد باز گل‎ها هرطرف

می خرامد آهوان در دشتِ خُضرا هرطرف

بسکه بنماید شگوفه نازها در شاخسار

بلبلان از شـور وعشق افگنده غوغا هرطرف

رازها در سینه دارد جلوه فصل بهار

بین که خندد مهر وغُرّد ابر و دریا هرطرف

ناف آهوی خُتن شد مُشک بیز اندر دمن

دُخت گُل در کف گرفته جام و مینا هرطرف

از وزیدن های باد صبحگاهی در چمن

کاکل گُل می نماید عطر بالا هرطرف

دیده بکشا کن نظر بر دشت و دامان وطن

مخملین پوش است اکنون کوه و صحرا هرطرف

زمهریر از پا فتاد و قامت سرما شکست

بنگر اکنون شور و شوق پیر و برنا هرطرف

پس بر هموطنان عزیز است تا به خاطر داشتن محیط زیست سالم که بدون تردید اثرات آن در روح و روان و تربیت و تعلیم اهمیت بسزایی دارد، کوشا باشند و آنچه ساحه که در اختیار دارند سرسبز نمایند تا از یک طرف حاصلی از آن بردارند و از جانبی، در شگوفایی محیط زیست شان بیافزایند.

ارشاد پیغمبر –صلی الله علیه وسلم- است: ”هرمسلمانی که نهالی غرس نماید و انسان یا حیوان از آن بخورد، برایش صدقه بشمار می رود.“

بر خانواده ها و نهادهای تعلیمی است تا به کودکان و نوجوانان در نگه‎داری نهال ها -چه در خانه و مکتب و مکان های تفریحی و جوار سرک ها- تفهیم نمایند که این شاخه های نو قامت بر افراخته را نشکنانند و در حفاظت آن بکوشند.

از سویی‌هم، همان طوری که هزاران درخت و گُل در یک باغ در جایگاه شان زیبایی خود را دارند و زیبایی آفرین باغ ها اند، ما هم در کشور خود با حفظ جایگاه مان، متحدانه مبتنی بر عدالت اجتماعی حیات بسر ببریم و شادمان باشیم، کدورت ها را کنار بگذاریم، تا با دیدن همدیگر، همانند دیدن چمن زارها و باغستان های سرسبز، شاد شویم.

در آرزوی اینکه سال نو هجری خورشیدی، سال صلح، همگرایی و صمیمیت میان شهروندان کشورما باشد. حس های کاذب سلطه بر دیگران و تمامیت خواهی رخت بر بندد و شاهد یک کشور متحد و یک پارچه بوده باشیم.