ثامر

۲۳ قوس مصادف است با سال‌روز شهادت امیر جبهات جهادی و شخصیت نامدار بلخ باستان، استاد عبدالقادر ذبیح الله، که عمر گرانمایه‌اش را صرف تعلیم و تعلم و مبارزه و جهاد نمود. وی متولد سال ۱۳۳۰هجری خورشیدی، در عنفوان جوانی یعنی ۳۳ ساله‌گی، در ۲۳ قوس۱۳۶۳، آماج کمین نشسته‌گان بی‌خاصیت و بی‌هدف قرار گرفت و با جمعی همرزمانش جام شهادت نوشید. همان طوری‌که دشمنان، در هر انقلاب و تحول و مبارزات آزادی‌خواهانه، رهبران و فرماندهان برجستۀ کاریزما را هدف قرار می‌دهند، استاد ذبیح الله نیز هدف دشمنان قرار گرفت و جاودانه شد.

 فرزانه دیار بلخ باستان، مردی آرام، با تقوی، با تدبیر، و تعلیم یافتۀ مدرسۀ اسدیۀ بلخ بود که فقیرانه زیست و درپی پیاده کردن عدالت بود. ذبیح خدا، رهبری جوانان مسلمان را در ولایت بلخ به عهده داشت. شکنجه های نظام داوودخان را در زندان مخوف رژیم در سال ۱۳۵۲، به جرم مسلمان بودن و مبارزه علیه نابرابری ها، چشید.

در لیسۀ باختر شهر مزارشریف به حیث استاد علوم دینی و تفسیر در خدمت تعلیم و تربیت قرار داشت که نویسنده نیز افتخار شاگردی شان را در صنف دهم آن لیسه داشتم.

بعد از کودتای ۷ ثور۱۳۵۷، به پاکستان جهت کسب هدایت مقام رهبری جمعیت اسلامی افغانستان، استاد شهید برهان الدین ربانی رفت، با فرماندۀ نستوه شهید احمدشاه مسعود، نیز دیدار کرد و به وطن برگشت و جبهۀ را در ولسوالی مارمل ولایت بلخ ایجاد کرد، مردم مسلمان و مجاهد آندیار را با آگاهی‌دهی وضعیت کشور و جو سیاسی حاکم، بسیج نمود که دیری نگذشت جبهات بلخ بامی، از نظم بهتری برخوردار شد، تعلیم و تربیت رونق گرفت و در تمام عرصه ها قانون الهی حاکم گردید.

استاد ذبیح الله شهید سنگ تهداب قانونیت و عدالت و مبارزه را در آن‌دیار گذاشت که بعد از شهادتش، فرماندهان مدبر، مقتدر و متعهد دیگری راه آن بزرگمرد را تعقیب نمودند که کارنامه های ایشان پاسخ‌گوی این مدعاست.

“یادِ آن سروِ بخون خفتۀ ما باد بخیر

یاد آن یار سفر کردۀ ما باد، بخیر”

روح استاد ذبیح الله شهید را شاد می‌خواهم و نفرین بر دشمنان کشور و مردم افغانستان.