تکساری

افغانستان پس از سال ۱۹۷۲ تا اکنون رژیم های مختلف را تجربه نموده است و کشور های زیادی به درجات معین بر این کشور مداخله نموده است، در حالی که طی این سال ها بسیاری از کشور ها بر ثبات سیاسی دست یافتند و حکومت های قانونمند و خدمت گزار برای خود دست و پا نمودند و دارای زیر ساخت های اقتصادی و شیوۀ رهبری سالم از طریق انتخابات گردیده اند؛ اما در افغانستان طی این سال ها نا امنی و بی مهری رهبران و سیاست گزاران کشور را نه تنها از ترقی باز داشته؛ بلکه ثبات را از ما گرفته است. پس از ۱۶ سال حضور جامعۀ جهانی، نیرو های ناتو و پول های فراوانی این کشور ها به افغانستان، نتوانسته است جلو فاجعۀ انسانی را از این کشور بگیرد.

حضور گستردۀ جامعۀ جهانی در سال ۲۰۰۱میلادی به هدف صلح و ثبات سیاسی در افغانستان بدون نتیجه پایان یافت، انتخابات سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴م موجب تفرقۀ ملی گردید، تا جایی که از عمر غیر قانونی پارلمان دو سال می گذرد. امید ها بر این بود، که حکومت جدید در امریکا در سال ۲۰۱۷میلادی به مشکل افغانستان پایان خواهد داد. در حالی که از عمر حکومت رئیس جمهور ترامپ بیشتر از شش ماه می گذرد، اما تا هنوز استراتیژی جدید قصر سفید در مورد افغانستان مشخص نگردیده است.

در گزارش جون ۲۰۱۷ پنتاگون از طالبان به عنوان دشمن امریکا نام برده نشده است و راه حل سیاسی را در افغانستان در این گزارش دیده نمی توانیم. از نظر سیاست مداران امریکا، به ویژه وزارت خارجۀ این کشور مشکل افغانستان تنها عوامل نا امنی و طالبان نیست؛ بلکه نبود حکومت کارا و فساد گسترده بر این نا امنی افزوده است.

رئیس جمهور امریکا گفته است که حکومت اش در پروسه های دولت سازی و نهاد سازی در افغانستان شامل نمی شود. باید گفت که افغانستان نزدیک به چندین دهه است که قربانی قدرت های بزرگ جهان بوده است.

تصمیم اخیر کانگرس امریکا در مورد تحریم های جدید بر روسیه و ایران پای انتقام جویی از امریکا را بیشتر ساخته است، که بدون شک افغانستان قربانی این انتقام جویی خواهد گردید. بعد از بروز منازعه در اوکراین در سال ۲۰۱۴میلادی و اشغال جزیرۀ کریمیه از سوی روسیه، امریکا و محتدانش را به خشم واداشت و تحریم های را بر ضد روسیه وضع نمود. اینبار شدید ترین تحریم های کانگرس امریکا پس از انتخابات در امریکا بوده است و امریکا روسیه را متهم می سازد که در انتخابات در سال ۲۰۱۷ مداخله نموده است، چیزی که روسیه آن را رد می نماید.

به دنبال این تحریم ها، روس ها دست به عمل بالمثل زده و به تعداد ۷۵۵ دیپلومات امریکایی را خارج خواهد ساخت و خروج این دیپلومات ها آغاز گردیده است. پوتین رئیس جمهور روسیه در واکنش به این تحریم ها دستور داده است که در گام نخست این تعداد دپیلومات های امریکایی را از روسیه خارج خواهد ساخت. وزارت خارجۀ امریکا این تصمیم روسیه را قابل تاسف و اقدام غیر ضروری خوانده است.

کانگرس امریکا لایحه یی را به تصویب رسانیده است، که به موجب آن صلاحیت رئیس جمهور امریکا را محدود می سازد تا نتواند تحریم ها علیه روسیه را با صلاحیت خود پایین دهد. تنش میان  امریکا و روسیه در حال گسترش است و دور از احتمال است که این تنش به زودی به سردی گراید. ایران در همسایه گی کشور ما قرار دارد و حضور هرچند کوچک جامعۀ جهانی و امریکا را در افغانستان نمی پذیرد و حضور این نیرو ها را در افغانستان عامل بی ثباتی می داند، هیچ گاه ایران در یک چنین شرایط در جهت ثبات سیاسی در افغانستان با امریکا و اروپا همکاری نخواهد کرد، بلکه همکاری با مخالفان امریکا را در افغانستان ترجیح خواهد داد.

از سوی دیگر نزدیک شدن داعش به مرز های آسیای میانه؛ به ویژه تاجکستان، روسیه را مجبور خواهد ساخت که منافع خود را در آسیای میانه حفظ نماید. به گفتۀ کابلوف نمایندۀ خود مختار روسیه در کابل، که به صراحت سخن می گوید و نا راحتی زیادی را در افغانستان و خارج از افغانستان به وجود آورده است، طی روز های اخیر گفته است، وقتی داعش به  مرز های تاجکستان نزدیک گردد، آن کشور به مراکز داعش در داخل افغانستان به ویژه ولایت های شمال حمله خواهد کرد.

در صورت حضور گستردۀ داعش در شمال کشور، مشکل افغانستان بُعد جهانی پیدا نموده و روسیه به خاطر حفظ منافع دوستان خود به مراکز داعش در کندز و سایر ولایات شمال افغانستان حمله خواهد کرد و یا طالبان را در برابر داعش تجهیز خواهد نمود، که این کار یکنوع تقابل با منافع امریکا در منطقه بوده و افغانستان قربانی این تقابل کشور های بزرگ نظامی و اقتصادی خواهد گردید.

تنش میان امریکا و روسیه به نفع افغانستان نیست و در صورت بروز بیشتر اختلافات میان این دو قدرت نظامی و اقتصادی، هر دو قدرت جهانی از طریق افغانستان به یک دیگر ضربات خونبار وارد خواهند نمود که وقوع یک چنین انتقام گیری تشنج را در افغانستان بیشتر خواهد نمود و افغانستان قربانی این تقابل خواهد گردید. در آن صورت کشور ایران نیز وارد ماجرا گردیده و محالفان برنامه های امریکا و غرب از سوی این کشور ها تجهیز، تسلیح و آماده خواهند گردید که قربانی اصلی آن مردم افغانستان خواهد بود.