پوهنمل سید عنایت شاداب

سلام و تحیات نثار همه شما باد!

 بحران کنونی در سطح جمعیت همه را نگران و جایگاه و هیبت و شکوه آن را زیر سوال برده است که باید به گونۀ عاقلانه به آن برخورد شود، بحرانی که به یقین دست های داخلی و خارجی در ایجاد آن دخیل و فقدان دورنگری برادران و… به بزرگی آن افزوده است، بحرانی که حریفان به تماشا نشسته اند و ما با عملکرد های خود، بازار تبلیغات را در فضای مجازی و رسانه ها گرم کرده ایم.

 در چنین حالتی، همان ضرب المثل معروف عربی در ذهن تداعی می شود که گفته شده است: ((رده لا ابابکر لها)).

یقینا اجتماعات انتقادی در جمعیت سابقۀ به عمر این سازمان دارد که در سایۀ رهبری استاد شهید، همواره در برابر هر تصمیمی که سوال برانگیز احساس می شد، برگزار می گردید که یکی از امتیازات جمعیت در درازای تاریخ این سازمان به شمار می رود.

 اما در شرایط خاص کنونی -جز همان شورای رهبری که به امضای استاد معرفی شده است- برگزاری همچو اجتماعات بدون مشوره با همه اعضای شورای رهبری کار ناسنجیده ای بود که همه شاهد پیامد های آن می باشیم.

 چه خوب می بود که این سوء تفاهم های ایجاد شده، از طریق مذاکره بین برادران راه حل خود را پیدا می کرد.

 من در اجتماعات شورای رهبری بعد از شروع دوباره کار های جمعیت در ارتباط به تدویر مجمع عمومی به برادران گفتم: در گام نخست باید این امر معلوم باشد که آیا واقعاً ما به این باور رسیده ایم که برای بازسازی جمعیت کار می کنیم و یا کار ما در شرایط فعلی برای تثبیت جایگاه و منافع شخصی ما در سازمان جمعیت است؟.

 اگر قرار براین باشد که برای بازساری جمعیت کار می کنیم، بدون شک در این کار هم جایگاه تاریخی ما در جهاد و مبارزات آزادی بخش کشور، بیشتر از پیش درخشش پیدا خواهد کرد و در بازی های کلان سیاسی هم در سطح کشور، نقش مناسب به شان جمعیت را خواهیم داشت. ولی برعکس اگر ما برای تثبیت جایگاه شخصی و منافع خود کار می کنیم، یقین داشته باشید که نه جمعیت در بازی های کلان سیاسی کشور جایگاه مناسب خود را پیدا خواهد کرد و نه هم نام نیکی نصیب ما خواهد شد.

 اگر هدف ما کار برای بازسازی جمعیت است، باید در گام نخست نکات ذیل را در محراق توجۀ خویش قرار دهیم:

۱- باید بر مبنای منطق دینی و انسانی به این باور باشیم که هیچ کدام ما در هاله ای از تقدس قرار ندارد که بر طبق همان ضرب المثل معروف: ((ماه بی عیب باشد)) و نه از چنان کاریزمایی برخورداریم که مردم حرف و کار ما را بدون هیچ دغدغه ای پذیرا  شوند.

۲- باید نسل جوان تربیه یافته در دامان افتخارات نیاکان و  پدران خود را که جهان و روابط اجتماعی و سیاسی را به دید دیگری می نگرند، با عملکرد های سیاسی خویش، قانع سازیم که شایستگی رهبری جمعیت را با پایه های مردمی و بستر عریض و طویل آن در سراسر کشور داریم.

۳- نباید بنابر ملاحظات شخصی در پی حذف دیگران باشیم که آن ها هم چنین واکنشی را نشان خواهند داد.

۴- ما نباید آیینۀ تمام نمای کاستی های دیگران بوده و کاستی های خود را نادیده گیریم، باید به جای بازتاب دادن عیب های دیگران، در پی اصلاح عیب های خود هم باشیم.

۵- عملکرد های ما در سطح دولت و تنظیم، باید انعکاس دهندۀ افغانستان شمول بودن جمعیت، در سطح مجاهدین، متنفذین و روشنفکران باشد.

۶- ما کار های را که انجام می دهیم، باید قناعت صاحب نظران و اندیشمندان جمعیت را فراهم سازد، قناعت کسانی را فراهم سازیم که در پهلوی آشنایی به مبادی ثابت فکری سازمان، به مفاهیم جهان معاصر آشنا بوده و شایسته گی محور دهی نسل جوان را دارند.   ص۵

۷- در اجتماعاتی که دایر می کنیم باید حرف های ما مسوولانه باشد.

۸- حفظ وحدت جمعیت و پاسداری از ارزش های افغانستان شمولی آن رسالت همه ماست هر عملی که باعث ایجاد تفرقه و پراگندگی در خانوادۀ بزرگ جمعیت می شود، گناهی است نابخشودنی.

۹- شورای رهبری یکی از نهاد های محوری در تشکیلات جدید اساسنامۀ جمعیت است. این اساسنامه که در روشنایی آرا و اندیشه های استاد و با استفاده از تجارب سازمان های اسلامی و ملی در سطح منطقه و جهان اسلام تدوین گردیده است در بخش تشکیلاتی آن نهادی به نام شورای رهبری است، این شورای رهبری که تعداد آن به ۲۵ نفر می رسد تمثیل کنندۀ همه طیف های جامعه اعم از زنان و مردان می باشد که بعد از گرفتن مشروعیت خود از مجمع عمومی یکی را به حیث رییس شورای رهبری انتخاب می نماید.

رییس شورای رهبری در نزد اعصای این شوری مسوولیت داشته و از همه کار های خود جوابگو می باشد.

۱۰- آن عده برادران جمعیت که بعد از تحول جدید در کشور، بنا بر ملاحظاتی که نزد شان وجود داشته، و احزابی را تشکیل داده اند، اگر خواهان کار دوباره در جمعیت هستند، باید رسماً احزاب خویش را منحل اعلان نمایند و بعد از آن بنا بر فیصلۀ شورای رهبری می توانند در کار های تنظیمی دخیل باشند.

گر پند تلخ می دهمت تُرش رو مباش

تلخی به یاد آر که خاصیت دواست