نویسنده: محمدرضا مبارز

قتل عام، کشتار و سلاخی ملت مظلوم مسلمان افغانستان در امن ترین حریم الهی در مساجد باقرالعلوم، الزهرا و اخیراً مسجد جوادیۀ هرات، مسجد امام زمان (ع) خیرخانه حکایت از آن دارد که دشمن قسی القلب ملت افغانستان به چه اندازه در مغایرت با فرامین و احکام دین مبین اسلام برداشت و قرائت سوء دارند.

سوال اصلی این جاست که فجایع مسلمان کشی بین بودایی های میانمار، تروریستان داعشی و طالب کدام عمل قبیح تر و دد منشانه تر است؟

در حقیقت حوادث اخیر ثابت ساخت که داعشیان و طالبان کودکان معصوم، مادران مظلوم و سال خورده گان مردم مسلمان افغانستان را در مساجد سلاخی و قرآن یگانه کتاب مقدس مسلمین جهان را در امن ترین حرم الهی (مسجد) حریق و شهید نمودند.

هتک حرمت به زن مسلمان افغانی، وحشت و دهشت در خانۀ خدا، در این حرم امن الهی فجایع بی نظیر تاریخی و بشری را خلق کردند و دست تمام جباران ، ظالمان ، کافران تاریخ بشری را شستند.

ابعاد فاجعه در مسجد امام زمان (ع) از سوی داعشیان و طالبان به اندازه ایی بزرگ بود که با کشتار و قتل عام مسلمانان روهینگیا در میانمار هیچ نمی توان قیاس نمود. یکی از دلایل فاجعۀ داعشیان و طالبان کشتن مسلمان بدست مسلمان در خانۀ خدا و حریق شدن قرآن کتاب مقدس مسلمین، سر بریدن اطفال و زنان بی گناه، شهید نمودن حریم الهی (مسجد) که گناه عظیم، نابخشودنی و عمل ضد اخلاقی و اسلامی بودند، را مرتکب شده اند. کشتار و فجایع در مسجد امام زمان (ع) یک تراژدی تاریخی و بشری از طرف داعشیان و طالبان بود. این اعمال مدعایی است بر ثبوت عمق جنایات ضد بشری و انسانی این تروریستان و اجیران آی اس آی پاکستان در برابر ملت مظلوم افغانستان و مسلمین جهان…

لذا نباید فراموش کرد که قتل و جنایت از طرف هر ملت و دولتی در برابر مسلمان و یا غیر مسلمان در ذات خویش مذموم و محکوم است. اما جنایات بوداییان در برابر امت مسلمان روهینگیا یک عملی است که در طول تاریخ اسلام برای ملت های مسلمان کماکان در ابعاد کوچک و بزرگ تکرار و صورت گرفته است و این سخن بدین معنی است که مسلمانان نباید از جانب دشمنان خویش ترحم و شفقت را انتظار داشته باشند  اما جای بسی تاسف و اندوه در این است، یک عده ای که خویشتن را مسلمان ناب و راستین می خوانند، اعمال و ظاهر اسلامی دارند کتاب خداوند، سنت و شریعت را ملاک عمل خویش قرار می دهند، دست به اعمالی می زنند که تا اکنون حتی یهود و نصارا دست به این چنین فجایع در خانۀ خدا (مسجد) و حریق کتاب الله، سر بریدن زنان و کودکان معصوم بطور همزمان مرتکب نشده اند.

بدین دلیل جای غم و اندوه است که جنایات بشری انسانی داعشیان و طالبان در کشور به باد فراموشی سپرده شده است و وجدان های علماء، روشنفکران، جامعۀ مدنی، محصلین و همه مردم در برابر این وحشی صفتان تاریخ خفته است.

اقدام و بسیج همگانی در حوادث اخیر در برابر تروریستان داعشیان و طالبان نهایت احساس می گردید، اما گذشت زمان همه چیز را با خود به تاریخ سپرد. اکنون دو راهکار اساسی برای راه حل مسلمان کشی در افغانستان و میانمار وجود دارد“

اول داعشیان و طالبان از مسلمان کشی، افغان کشی و برادر کشی، کشتار زنان و اطفال، حریق نمودن کتاب الله و تخریب مساجد در حریم امن الهی دست بردارند. دروازه های جنت در افغانستان وجود ندارد با خلق فجایع در مسجد به هیچ جنتی نه تنها نخواهند رفت، بلکه جایگاه شان در دوزخ ابدی خواهد بود.

سورۀ نساء ۹۳: و هرکس عمداً مؤمنى را بکشد کیفرش دوزخ است که در آن ماندگار خواهد بود و خدا بر او خشم مى گیرد و لعنتش مى‏ کند و عذابى بزرگ برایش آماده ساخته است.

در نتیجه، دروازۀ توبه و عفو از طرف ملت افغاستان و خداوند همیشه باز است اگر شما داعشیان و طالبان بدرستی منادیان به اصطلاح جهاد هستید از جهاد برادر کشی، مسلمان کشی، افغان کشی برای همیشه دست بردارید و از خواب غفلت بیدار شوید و در عمران کشور خویش سهم بگیرید.

در اخیر سخن نیاز است که همۀ شما داعشیان و طالبان اگر نوکر و اجیر سازمان ضد انسانی و بشری آی اس آی پاکستان نیستید از تمام انرژی و حرکت تان در جهت لبیک به فریادهای کودکان بی دفاع، مادران معصوم، میانمار و فلسطین جواب بدهید. این فریادهای هل ناصر من ینصرنی اجابت کنید تا ملت افغانستان از جهتی به صداقت در اعمال تان اطمینان حاصل کند و از جهتی دیگر توبه و جنایات شما نزد خداوند و ملت افغانستان مورد عفو قرار گیرید.