ابوبکر سبزوار

انتخابات پر تقلب سال ۲۰۱۴ که به بی ریشه ها مجال پیروز شدن داد، اوضاع امنیتی، اجتماعی و اقتصادی در کشور را بیش از پیش دچار تنش و بحران ساخت. جمعیت اسلامی افغانستان به عنوان جهت قدرتمند در این انتخابات، از همان ابتدا با نتایج این انتخابات مخالفت کرد و از پیامدهای شوم آن هشدار داد.

اما خارجی ها از قبل زمینه های روانی را طوری مدیریت کردند که سال ۲۰۱۴ به عنوان سال سرنوشت ساز که در آن امکان سقوط افغانستان می رفت در ذهن مردم سمت وسو داده شد. قبل از این انتخابات، استاد برهان الدین ربانی رهبر جهاد و مقاومت مردم افغانستان و رهبر خردمند جمعیت اسلامی افغانستان به شکل مرموزی به شهادت رسید. خواست جمعیت اسلامی برای تحقیق همه جانبه در مورد ترور وی نادیده گرفته شد و با اعدام شخصی که رابط میان حکومت و فرد انتحاری بود، یگانه سرنخ این ماجرا نیز از بین رفت.

شمال باید از وجود مجاهدین خالی می شد تا زمینه برای به قدرت رسانیدن بی ریشه ها مساعد می گردید. فرماندهان پرتوان و پرتلاش جمعیت اسلامی چون داود داود و سیدخیلی در نتیجۀ همین برنامه های شوم به شهادت رسیدند و ماجرای شهادت آن ها و دست های پشت پردۀ این جنایت نیز همچنان در پردۀ راز باقی ماند.

انتخابات پرتقلب سال ۲۰۱۴ در شرایطی برگزار گردید که مارشال محمد قسیم فهیم، نیز چشم از جهان فرو بست. با مرگ وی زمینه برای اقدامات بعدی و تدریجی برای کنار گذاشتن جمعیت اسلامی به عنوان حامی ارزش های جهادی در کشور شدت گرفت.

‏ با خروج بخش اعظم نیروهای خارجی از کشور و گسترش فعالیت های طالبان به سوی شمال کشور و سرصدای ظهور داعش در ‏افغانستان، جمعیت اسلامی افغانستان با درنظرداشت (اول منافع ملی) از حق مشروع خود که پیروزی حتی در دور اول ‏انتخابات بود گذشت تا نظامی که برایش اینهمه زحمت کشیده شده است، از میان نرود.‏

دامن زدن به گرایش های قومی یگانه راهی بود که بی ریشه ها می توانستند از آن طریق خود میان ملت تفرقه ایجاد نموده و پیوند های مصنوعی میان خود و ملت ایجاد نمایند. کمونیست های سابق که از مجاهدین شکست خورده بودند به این بی ریشه ها پیوستند، باردیگر مجال امر و نهی یافتند و به خصوص در شمال تمرکز بر ”مجاهد زدایی“ و ”جمعیت زدایی“ بیشتر شد. تلاش های نه چندان پنهان برای بردن داعش به شمال نیازمند آن بود تا موانع از سر راه این برنامه برداشته شود و کسانی که با این برنامه سرسازش نداشتند از صحنه رانده شوند.

بر بنیاد همین نقشۀ راه به سوی شمال، جنرال دوستم نیز به تبعید فرستاده شد و برنامۀ بعدی حذف استاد عطا محمد نور بود. برای این کار تلاش شد تا اختلافات میان رهبران جمیعت اسلامی اوج بگیرد. استاد نور که از تخلف رئیس جمهور از توافقاتی که منجر به تشکیل حکومت وحدت ملی گردید شکایت داشت، با اشرف غنی مستقیما وارد مذاکره گردید.

بر بنیاد وعده های رئیس جمهور، استاد عطا محمد نور کتباً وعده داد، در صورتی که این وعده ها تحقق یابد، او حاضر است از مقام خود به عنوان والی بلخ کنار برود زیرا خواست های وی شخصی نیست. در همان موقع حتی درمورد جانشین استاد عطا نیز صحبت صورت گرفت و چون جمعیت اسلامی افغانستان از صمیم قلب خواهان حل بحران ناشی از انتخابات غیرشفاف سال ۲۰۱۴ بود، استاد نور نیز استعفا نامۀ مشروط را نوشت و به جانب حکومت سپرد.

شرایط جمعیت اسلامی افغانستان به ریاست جمهوری در مورد والی بلخ، مسوولانه، واقع بینانه و معقول بود و ما به این باور بودیم در شرایطی که افغانستان به مشکلات فراوان مواجه است، باید از هرگونه تقابل و تخاصم جلوگیری شود اما ارگ برعکس از همان ابتدا عقده مندانه با این مسئله برخورد کرد.

رئیس جمهور که به هیچ یک از وعده های خود با جمیعت اسلامی عمل نکرد، در یک اقدام عجولانه و غیر مسوولانه و با استناد به همان استعفا نامۀ مشروط، اعلام داشته است که استعفای استاد عطا محمد نور را از مقام ولایت بلخ می پذیرد.

جمیعت اسلامی افغانستان این اقدام تمامیت خواهانۀ ارگ را بشدت تقبیح می کند و تاکید دارد که جمعیت اسلامی با سهم ۵۰ درصد، با ایجاد حکومت وحدت ملی توافق نموده است. استاد عطا محمد نور رئیس اجرایی جمیعت اسلامی است و هرگونه اقدام یک جانبه از جانب ریاست جمهوری در مورد برکناری وی از مقام ولایت بلخ مغایر با توافق ایجاد حکومت وحدت ملی است.

در شرایطی که افغانستان به چالش های فراوان مواجه بوده و بیش از هر زمان دیگر نیازمند همکاری همه جهت ها در جهت مقابله با این چالش هاست، خواست ما از همکاران بین المللی اینست که با درنظرداشت شرایط حساس افغانستان و منطقه، از حمایت یک جناح در برابر جناح دیگر برحذر باشند.

ما بار دیگر تاکید می کنیم که برای حل این مشکل حاضر به مذاکره و تفاهم هستیم اما در برابر برخورد های انحصار طلبانه با قاطعیت خواهیم ایستاد. ما که به خاطر مصلحت ملت و کشور به این حکومت مشروعیت بخشیدیم، به خاطر مصالح علیای ملت و کشور و با حمایت ملت مجاهد خویش قادر به گرفتن مشروعیت از این حکومت نیز هستیم.