ابوبکر سبزوار

چندی قبل خبرهایی از پیوستن تعدادی از سران طالبان به حکومت افغانستان منتشر گردید. این بار با تلاش های جنرال عبدالرازق فرماندۀ پولیس قندهار این کار ممکن شد. جنرال عبدالرازق گفت که این افراد در تماس با مقامات محلی در قندهار تصمیم به پیوستن به دولت گرفتند و شورای عالی صلح در جریان این تماس ها قرار نداشت.

در پیوستن طالبان به دولت افغانستان نکتۀ مهم اینست که این افراد در صف طالبان دارای چه پست و مقامی بوده اند و انگیزۀ آنان از ترک صف طالبان چیست؟ در میان نام های طالبان پیوسته به دولت در قندهار افراد مهم و شناخته شده کسی دیده نمی شود. از شخصی به نام ملا لطف الله به عنوان کسی که گویا در دوران طالبان معاون وزیر دفاع بوده است نام برده شد که چنین شخصی در چنین مقامی در دوران طالبان وجود نداشت و نیز از شخصی به نام استاد ابراهیم که شخص شناخته شده ای نیست. ممکن است بعضی از افراد به نام طالب با استفاده از فرصت در صدد بدست آوردن امتیاز باشند.

جنرال عبدالرازق فرماندۀ پولیس قندهار از مدت ها قبل تلاش هایی را به این منظور براه انداخته بود تا فرماندهان طالبان حتی آن هایی که درگیر جنگ با دولت و خارجی ها اند، فامیل های خود را به داخل افغانستان بیاورند. حتی جنرال عبدالرازق با خصلت عیارانۀ خویش به آن ها پیشنهاد کرده بود که حتی اگر آن ها درگیر جنگ با دولت هم باشند، خانواده های شان در افغانستان مصئون خواهند بود. هدف اصلی وی از این پیشنهاد این بود تا مجبوریت سکونت در پاکستان برای رهبران و فرماندهان طالبان از میان برود و با این کار آن ها از نفوذ پاکستان رهایی یابند.

جنرال عبدالرازق برای آن دسته از فرماندهان طالب که خانواده های خود را به داخل افغانستان می فرستادند حتی کمک مالی می کرد و محل سکونت درنظر می گرفت.

در پیوستن این افراد به دولت یک دلیل دیگر فشار های پاکستان است که از چند سال بدینسو بر مهاجرین افغان اعمال می شود. بعضی از رهبران طالبان و حتی مهاجرین عادی در ایالت خیبر پشتون خواه و بلوچستان با دادن رشوه به مقامات پاکستانی، شناختی کارت پاکستانی بدست آورده بودند و حتی با همین شناختی کارت ها در انتخابات های مختلف پاکستان نیز شرکت کرده بودند. سال گذشته و بعد از کشته شدن اختر محمد منصور در داخل خاک پاکستان که مشخص شد او شناختی کارت پاکستانی داشته و از پاسپورت پاکستانی استفاده می کرده است، حکومت پاکستان با این مسئله بشدت و سخت گیرانه برخورد نمود و چنین شناختی کارت ها را باطل ساخت. این کار موجب شد تا نه تنها تجارت و کار وبار افغان ها تحت تاثیر قرار گیرد، بلکه امکان مسافرت برای چنین افراد نیز بشدت مشکل شد.

در پاکستان تعدادی از فرماندهان سابق طالبان نیز زنده گی می کنند که بعد از سقوط امارت در سال ۲۰۰۱ ترجیح داده اند تا به کار های شخصی مشغول گردند و از تحریک طالبان افغان کناره گرفته اند و این افراد دیگر هیچ نفوذی بر گروه طالبان ندارند.   ص۷

بعد از اعلام استراتژی ترامپ در مورد جنوب آسیا که فشار بر پاکستان بخش مهم این استراتژی را تشکیل می دهد، دولت پاکستان می داند که سرانجام باید بازی صلح دولت افغانستان با طالبان را از سر گیرد. از آنجا که رهبران اصلی و تاثیرگذار طالبان حاضر به مذاکره نیستند و رهبری طالبان نیز دفتر قطر را به عنوان یگانه آدرس برای مذاکرات صلح اعلام داشته است، اسلام آباد می خواهد افرادی را که امروز اصلا تاثیری بر طالبان ندارند به نام کسانی که باید با آن ها صلح صورت گیرد، پشت میز مذاکره با دولت افغانستان حاضر سازد.

به نظر می رسد که جنرال عبدالرازق در صدد است تا با جلب چنین افراد بسوی دولت افغانستان، این حربه را از دست پاکستان بگیرد. گفته می شود که تماس های وی با این گروه از طالبان ادامه دارد و در مقابل دولت پاکستان که از این برنامه اطلاع یافته، تعدادی از این قماش طالبان را که به آن ها دسترسی داشته دستگیر کرده است. در یک مورد گفته شده که ملا نانی و ملا عبدالصمد ثانی که قصد داشتند تا خانواده های خود را از پاکستان خارج سازند دستگیر شده اند. حتی اگر این دسته از طالبان که دیگر در داخل تحریک هم از نفوذ سابق برخوردار نیستند پاکستان را ترک گویند، ضربه ای به پاکستان است و باید از این کار استقبال کنیم.

تعدادی از رهبران برحال طالبان نیز از ترس پاکستان خانواده های خود را به عنوان مهاجر به ایران فرستاده اند. هرچند مشخص نیست که مقامات دولت ایران در مورد هویت آن ها اطلاع دارند و یا نه اما حتی رفتن خانواده های رهبران طالب بدون هماهنگی با مقامات ایرانی نیز می تواند موجب نگرانی پاکستان باشد.