نویسنده: خیرالله خیرخواه

درست ۲۶سال پیش در چنین روزی؛ یعنی هشتم ثور ۱۳۷۱ هـ ش، مجاهدان سلحشور، رزمنده و متعهد، با سربلندی و سرافرازی، با سِلاح ایمان و تعهد، بعد از سال‌ها مُبارَزه و نبردِ نَفَس‌گیر و تاریخ‌ساز، فاتحانه وارد شهر کابل گردیدند. این روز، در تقویم کشور ما به‌عنوان نماد سبز پیروزی ثبت گردیده و همه‌ساله از آن در گوشه و کِنار افغانستان گرامی‎داشت به‌عمل می‌آید.

هرچند دیگراندیشان و مخالفانِ این روز، دیدگاه‌های دیگری را مطرح می‌کنند و با عینک سیاهِ خویش، این روز را طور دیگری به قضاوت می‌گیرند؛ امّا ملّت مجاهد و شهادت‌پسندِ افغانستان، نویسنده‎‎گان و تحلیل‎گران واقع‌بین جامعه، از این روز، به‌عنوان روز باافتخار، روز فتح و پیروزی، روز آزادی و سرسپرده‎گی، روز پیروزی یک ملّت ”برهنه‌پا“ در برابر یک قدرت هیولایی و روز پاسداری از خون میلیون‌ها شهید، معلول و آواره و بی‌خانمان این کشور یاد کرده و با خطّ دُرشت، عَظَمت و جایگاه این روز را به بررسی و مطالعه می‌گیرند.

هشتم ثور؛ تاریخی را بازگو می‌کند که ملّت سربلند و آزادۀ افغانستان، با جان و مال و خون خویش، از وجب وجبِ این خِطه پاسداری کردند و خود را برای دفاع از عقیده، عزّت و ناموس مردم و سرزمین شان سپر قرار دادند.

هشتم ثور؛ یادوارۀ ملّتی است که کوه و برزن آن، با خون سرخ شهدا رنگین شده است و این روز، صحنه‌ای را به تصویر می‌کشد که یک ملّت، بدون کم‌ترین امکانات نظامیِ و لوژیستکیِ، در برابر راکت‌های دوربُرد و بمب‌های خوشه‌ای و تانک‌های غول‌پیکر شوروی سابق، مردانه می‌ایستند و تا پای جان مُبارَزه و جانفشانی می‌کنند و ”هیچ‌گاهی هم در تعهد و پیمانی‎که با پروردگار خویش بسته‌اند، تغییری نمی‌آورند.“

هشتم ثور؛ روزی را به نمایش می‌گذارد که مجاهدان مؤمن و فداکار، قامت‌برافراخته و سُرخ‌رُو، گروه گروه و جوقه جوقه وارد شهر زیبای کابل می‌شوند و با نعره‌های ”الله اکبر“، ”زنده باد اسلام“، ”زنده باد ملّت مجاهد افغانستان“، ”مرگ بر آدم‌کُشان حرفه‌ای“، ”مرگ بر اشغالگران“، به شهر مردآفرین کابل وارد می‌شوند و دِرَفش سبزرنگ جِهاد برحق ملّت مسلمان افغانستان را در بلندای کوه‌های ”تلویزیون“ و ”آسمایی“ به اهتزاز در می‌آورند و برای ملّت و شهریان عزیز کابل، سُرود فتح و آزادی سر می‌دهند.

و پیام این روز؛ آزادی، استقلال، حاکمیّت مِلّی، صلح و برادری است..

امّا؛ چه شد که بعد از هشت ثور؛ عقربۀ زمان معکوس می‌چرخد و شهریان کابل زیر بمب و راکت می‌شوند؟!

شاید این پرسش در ذهن هر شهروند این سرزمین وجود داشته باشد و برای دریافت پاسخ آن تلاش نماید؛ امّا وقتی اگر بخواهیم به چند و چون این موضوع بپردازیم، ممکن است، ساعت‌ها و روزها زمان را بگیرد تا بیان مسئله را بیابیم و از حل مسئله به‌صورت درست عاجز بمانیم و نتیجۀ اندکی از بحث خویش به‌دست آریم؛ امّا صفحات زرین تاریخ، آرشیف‌های داخلیِ و خارجیِ مطبوعات و رسانه‌ها، مردم و انسان‌های واقعیت‌گرا، حرف‌های دقیق و به‌جایی در این مورد دارند که باید بدان گوش فرا داد و یا هم خواند. در این تردیدی وجود ندارد که دست‌های داخلیِ و خارجیِ در جهت بدنام‌ساختن جِهاد و مجاهدین، با استفاده از لباس و پَکُول مجاهدین، وارد صفوف مجاهدمردان راه آزادی شده و یک تصویر وحشتناک از مجاهدین ارائه کردند و از هیچ‌گونه تلاشی هم در جهت بدنام‌ساختن مجاهدین دریغ نکردند و به سان گرگ در لباس گوسفند، جِهاد و پیروزی یک ملّت آزاده و مقاوم را بدنام ساختند و همۀ دستاوردهای تاریخیِ آن را زیر غبار توطیه‌ها قرار دادند.

با آن هم؛ باید تذکر داد که هشتم ثور؛ نه‌تنها اینکه پیام آزادی و فتح را بار آورد؛ بل باعث بیداری و حرکت ملّت، در جهت بازسازی و تحوّل اجتماعیِ – سیاسیِ گردید و شاهد دستاوردهای فراوانی از قبیل آزادی، برگشت به خوداندیشی، احساس غرورکردن، باز شدن دروازه‌های مسجد و مکتب و مدرسه، فعال شدن رسانه‌های صوتی و تصویری و چاپی، گردهم آمدن مجاهدین و.. را در خود داشت؛ امّا فرصتِ این همه را دشمنان زخمی و حَسُود – که سال‌ها مثل مارهای اُفعی، با غلامی و سرسپرده‎گی دشمنان آزادی مردم افغانستان، در نهان‌خانه‌ها خَزَیده بودند – در جهت شکست و بدنام‌ساختنِ این ”فتح مبین“ کوشیدند و سرانجام رژیم دیگری، با چهرۀ دیگری، وارد عرصۀ مبارزات سیاسیِ – نظامیِ افغانستان شد که هم آزادی را نابود کرد و هم جِهاد ملّت مسلمان افغانستان را در جهان زیر سوال بُرد.

درس‌هایی که از هشتم ثور باید فرا بگیریم:

هشتم ثور؛ سالگرد پیروزی مجاهدین برحق مردم افغانستان در برابر بزرگ‌ترین قدرت نظامی وقت است که پیام‌آور آزادی و سرافرازی است؛

هشتم ثور؛ روزی است که استقلال و آزادی افغانستان تأمین و شکست متجاوزین شوروی تثبیت گردید؛

هشتم ثور؛ روز پایان دادن به عمر رژیمی بود که سال‌ها بالای گرده‌های مردم توسّط تانک و توپ، حکمروایی می‌کردند؛ ارزش‌های دینیِ و ملیِ مردم ما را نادیده می‌انگاشتند و با خشونت و استبداد، هزاران هم‌وطن بی‌گناه و بی‌دفاع ما را به زنجیر می‌کشیدند و با بی‌رحمانه‌ترین صورت، حقوق انسانیِ و اسلامیِ آنان را زیر پا می‌کردند و شمار زیادی از مردم مظلوم و مسلمان و مؤمن ما را بدون محاکمه، در گورهای دسته‌جمعی مدفون می‌ساختند؛ امّا این ملّت مقاوم و سربلند، در برابر این همه جنایات هولناک ایستاد و تا شکست شرمسارانۀ شان، مُبارَزه کرد؛

هشتم ثور؛ پیام برادری، همدلی و برابری را به همۀ شهروندان این سرزمین به ارمغان آورد و عدالت اجتماعیِ، برادری و برابری، جای تک‌روی و استبداد و خودکامه‎گی را گرفت. پس بر ماست که از هشتم ثور به نکویی یاد کنیم و این روز را به پاس خون شهدای پاک‌باز این سرزمین، گرامی بداریم و خاطرۀ جِهاد و مجاهدین را در ذهن نسل نو زنده بسازیم؛ تا باشد که فرهنگ جِهاد و مُبارَزه زنده نگه‎داشته شود و برای نسل‌های بعدی انتقال کند و رسم زندگی ما بر مبنای جِهاد و دعوت و روشنگری و.. محکم و استوار باقی بماند.

روح همه شهدای جِهاد برحق ملّت مسلمان افغانستان شاد و جایگاه شان بهشت برین باد.