خیرالله خیرخواه

 ۲۶ دلو ۱۳۶۷ هـ ش، در تقویم رسمی کشور ما به‌عنوان یکی از روزهای باافتخار و زرینی است که ثبت تاریخ اوراق گردیده‌است و این روز باعظمت، یادآور مبارزات و جانفشانی‌های ملّتی را به تصویر می‌کشد که با دست خالی؛ مگر مجهز با سِلاح ایمان، تعهد و پیمان به خداوند قادر، در برابر بزرگ‌ترین و قدرتمندترین ارتش دنیا رزمیدند و مبارزه کردند که در نتیجه، در این مبارزۀ سهمگین، ملّت ما پیروز شد و این قدرت بزرگ جهانی، زبون و ذلیل، فرار را بر قرار ترجیح داده و سرزمین ما را ترک کردند.

این روز (۲۶ دلو)، یکی از روزهای مهم و ارزشمند، نه‌تنها برای ملّت آزادی‌خواه ما؛ بل آزاده‎گان جهان است. در این روز ملّت قهرمان افغانستان با جان‌فشانی و مبارزه، توانست که زنجیرهای اشغال و اسارت، کفر و خیانت را بشکنند و به دنیا پیام آزادی و آزاده‌گی سر دهند.

روس‌ها و تمامی اقمار وابسته به مسکو در ۶جدی ۱۳۵۸ هـ ش، با خواب‌های کاذب تسلّط و استیلا بر سرزمین ما و سرکوب مقاومت‌گرانِ مجاهد و مردم آزاده و مسلمان افغانستان، به این سرزمین لشکر کشیدند و از زمین و هوا، با تانک و توپ، بر کوه و برزن این خطۀ مردآفرین یورش آوردند و تمامی دار وندار کشور ما را از بین بردند؛ امّا این را نفهمیدند که در این‌جا مردان آزاده و سلحشوری خفته است که پای بیگانگان را می‌شکنند و پوزشان را به خاک می‌مالند.

قوای اشغالگر شوروی سابق در این تهاجم ناعاقبت‌اندیشانۀ خویش، حدود ۵۰ هزار عسکر خویش را از دست دادند و میلیاردها دالر خسارت مالی را متقبل شدند؛ امّا ملّت مجاهد، مقاوم و سرافراز ما، با تقدیم کردن میلیون‌ها شهید، معلول و معیوب، «آزادی» را به ارمغان آوردند و به جهانیان درس آزادی و آزاده‌گی دادند و سرانجام، پس از ۹ سال و ۵۰ روز، نیروهای اشغالگر شوروی در تبانی با غلامان خودفروختۀ شان در افغانستان، بدون کوچک‌ترین دستاورد سیاسی – نظامی، روسیاه، خجالت‌زده و شرمسار، در ۲۶ دلو ۱۳۶۷ هـ ش، کشور ما را ترک کردند و بدین ترتیب بار دیگر، حقّانیتِ مبارزۀ ملّت قهرمان و مجاهد ما به جهانیان ثابت گردید.

شکست نکبت‌بارِ قوای اشغالگر روسی در افغانستان، نخستین تجربۀ شکست اردوی تا دندان مسلّح قوای روسی بود؛ یعنی تا این زمان، اردوی سرخ شوروی سابق در جهان به‌عنوان یک قدرت شکست‌ناپذیر محسوب می‌گردید و به‌سان «شیرِ مست» غُر می‌زد؛ ولی سرانجام این قدرت تسخیرناپذیر شکست خورد و پا به فرار گذاشت.

امّا پیام‌ها و درس‌های این پیروزی چه بود؟

در این شکسی نیست که هر شکست و پیروزی‌ای، از خود درس‌ها و پیام‌هایی دارد، پیام نخست این قیام برای مردم ما این بود که نیروی ایمان و توکل به خداوند را هیچ قدرت مادّی‌ای نمی‌تواند مغلوب کند و با همین نیرو بود که ملّت قهرمان ما، در برابر بزرگ‌ترین قدرت نظامی دنیا پیروز شدند و این پیروزی به‌عنوان «معجزۀ قرن» لقب یافت، از این‌رو؛ نباید نیروی ایمانِ محکم و خلل‌ناپذیر، در مبارزات و قیام‌ها نادیده گرفته شود؛

دوّمین درس و پیام این پیروزی این بود که ملّت ما دست از تشتت و پراگنده‌گی برداشتند، یکپارچه و یکدست و متحد به پا برخاستند و در برابر ارتش اشغالگر شوروی ایستادند و با این شاخص (وحدت و برادری و یکپارچگی) دست زدند و سرانجام پیروز شدند، از این‌رو، ملّت ما باید درس وحدت و برادری و یکدلی را از این پیروزی‌ها بگیرد و برای نسل‌های بعدی انتقال دهند و دست از تفرقه و تبعیض و تعصب بردارند؛

سوّمین درس و پیامی را که ما از پیروزی در ۲۶ دلو در برابر نیروهای استعماری می‌گیریم، صبر در برابر بلا و مصیبت است؛ چون وعدۀ پروردگار است که «خداوند با صابران است»، پس یگانه شاخصی که باعث پیروزی و سرافرازی ملّت ما در برابر قوای اشغالگر گردید، «صبر و بردباری» شان در برابر این هیولای وحشتناک و سهمگین بود، که سرانجام با سِلاح صبر در برابر بلا، پیروز شدند.

در اخیر؛ این روز باعزّت و باافتخار را به ملّت سلحشور و مسلمان افغانستان و به تمامی مجاهدین نامدار و گم‌نام این سرزمین، به خانواده‌های شهدا، معلولین و معیوبین، مبارکباد گفته و از خداوند لایزال متمنی‌ام که صلح و سلام، امنیّت و برادری، پیشرفت و ترقی، تعلیم و تربیت را در کشور ما حاکم گرداند و دست اشغالگردان و خون‌ریزان تاریخ را از دامان پاک ملّت مظلوم و دردمند و به خون‌خفتۀ ما قطع کند.