هارون

سی و هشت سال قبل در چنین روزی (۲۷ دسمبر ۱۹۷۸م) اردوی متجاوز و اشغالگر شوروی سابق، به فکر اشغال به افغانستان حمله ور شد و پس از ده سال نبرد بی امان مردم افغانستان این نیروها با سر افگنده گی افغانستان را ترک نمودند. شش جدی تداعی از جنایت و حکایه از تجاوز ابر قدرت اتحاد شوروی می نماید، که خلاف تمام معیارهای جهانی افغانستان را از طریق زمین و هوا مورد تجاوز قرار داد و بیش از یکصد هزار عسکر شوروی سابق با امکانات قوی حربی وارد افغانستان شدند تا برنامه به قول خود شان مسوولیت انترناسیونالیزم بین المللی خود را پاسخ گویند و رفقای گیر مانده دربند شان را در افغانستان نجات دهند؛ زیرا شوروی سابق وقتی به افغانستان هجوم آورد که حفیظ الله امین با خیزش های مردمی و قیام های همه گانی درحال سقوط بود و در این هجوم تلاش صورت گرفت تا حزب دموکراتیک را از خطر سقوط نجات دهد.

رهبری آن وقت حزب دموکراتیک به سرنوشت یک کشور مستقل بازی نمود و صدها جنایت جنگی را در افغانستان به وجود آورد. شش جدی به مثابۀ یک روز تاریک و سیاه در تاریخ معاصر افغانستان همیشه در افکار مردم باقی خواهد ماند. هر چند روس ها کشور را ترک نمودند اما خسارات زیادی به کشور ما گذاشتند. از شکست اتحاد شوروی نزدیک به ۲۸ سال می گذرد، مگر جنگ و بحران همچنان در افغانستان جریان دارد و همه روزه از مردمان ما قربانی می گیرد که نتیجۀ این همه قربانی ها و بحران های سیاسی و اجتماعی از همین تجاوز اتحاد نیرو های شوروی به افغانستان ریشه می گیرد.

مبارزه با اتحاد شوروی جریان افراطیت را در افغانستان شکل داد و اکنون این جریان افراطیت نه تنها افغانستان, پاکستان و خاور میانه را پر آشوب ساخته است, بلکه به یک جریان گسترده در میان کشور های اسلامی و غیر اسلامی تبدیل گردیده است, اگر جلو این افراطیت گرفته نه شود, این افراطیت, که تحت شعار دین فعالیت می نمایند, گرفته نه شود, روزی خواهد رسید که کل منطقه را به آشوب تبدیل نماید. در نتیجۀ جهاد و مقاومت در برابر کمونیزم میلیون ها انسان سرزمین ما شهید, معلول و معیوب گردیده و اکنون سه میلیون انسان این سرزمین معتاد گردیده اند و افغانستان پس از کشور سوریه بزرگترین مهاجر را در سطح جهان برای خود محفوظ داشته است.

اکنون وقت آن فرا رسیده است, که هرگاه دولت مردان, سیاسیون, نخبه گان و فعالان سیاسی دست به کار نه شوند, افغانستان روز های بدی را تجربه خواهد نمود, همان گونه که بسیاری از سرداران و آزاده گان ما در زمان اشغال سربه نیست گردیدند و تعدادی به جرم آزادی, فهم, دانش, تجربه و آگاهی های سیاسی از میان برداشته شده اند, این خطر وجود دارد, که افغانستان به یک مسلخ آزاده گان و نخبه گان تبدیل گردد. همین اکنون جلادان بی شرم تاریخ سرب مذاب را بر دل و مغز آزاده گان ما شلیگ می نمایند، که تداوم این کار می تواند بر ریشه های تاریخی ما صدمه زده و مردم را در ماندن در افغانستان، بی باور سازد.